เริ่มต้นการใช้ชีวิตด้วยกัน...อย่างจริงจัง

วันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2555 เราได้เตรียมตัว ยืมรถกะบะป๊า เพื่อย้ายของมาที่เรือนหอของเรา......

ผมต้องย้ายต้นไม้ทั้งหมดที่ผมเป็นคนดูแล แม้ผมจะไม่ได้เป็นคนปลูกมันตั้งแต่แรก แต่ผมรับหน้าที่นี้มาตั้งแต่ ม๊าย้ายไปอยู่ที่เชียงใหม่ เพื่อเลี้ยงหลาน นานเท่าไหร่แล้ว..... ตั้งแต่ปี.. 2001 - 2003 ประมาณสิบปีเห็นจะได้ .....

11 กุมภาพันธ์ 2555 ต้นไม้กินเนื้อที่มากเหลือเกินแต่ผมก็ค่อย ๆ ขับรถมา..... เจ้าสาวของผมก็ขับรถของเธอมา  พอมาถึงเราไม่รอช้าที่จะขนของลงจากรถ.... ใช้เวลาไม่นานนัก เราก็ทำเสร็จ  เรื่องต่อไปที่เราจะต้องทำ คือความสะอาด .... เราต้องค่อย ๆ ทำความสะอาดบ้านทั้งหลัง มีเด็กรับใช้จากบ้านใหญ่ 2 คน แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยอยากทำความสะอาด ... ทุกอย่างที่เธอ2คนทำ ผมต้องมาทำซ้ำอีก ไม่อยากจะว่าอะไร เพราะเธอไม่ได้รับเงินเดือนจากผม

หลังจากที่ขัดปาเก้ตอนซ่อมบ้าน ฝุ่นของปาเก้ ฟุ้งไปทั่วบ้านทำให้เราต้องออกแรงกันเยอะ เราทำกันจนเย็นระหว่างนั้นมี True internet มาติด ผมเลือกแบบ cable เพื่อจะดู แดงเดือนคืนวันเดียวกันนั้น  .... ผมเอาเด็กรับใช้ที่บ้าน ไปส่งที่บ้านใหญ่ และขับรถกลับไปบ้าน เพื่อคืนรถกะบะให้ป๊า

7.00 น. ผมหันไปมองบ้านที่ผมโตมากับมันมากกว่า 30 ปี เป็นครั้งสุดท้าย เรื่องราวมากมาย ความทรงจำดีดี ...กับคนดีดี หลาย ๆคน ...... ผมกำลังจะทิ้งมันไว้เบื้องหลัง ... และมีอนาคตกับคนที่ผมรัก และผมจะฝากอนาคตไว้ด้วยได้ 30 ปี ที่ผ่านมา ผมไม่เคยย้ายบ้าน .... ผมไม่เคยอยู่ที่ไหนเกิน 3 เดือน นี่เป็นครั้งแรกที่ผมก้าวออกจากบ้าน ซึ่งมีความอบอุ่น และผมเองก็ยังอยากให้เจ้าสาวของผม ได้อยู่ที่บ้านหลังที่อบอุ่นด้วยกัน....... เพียงแต่ว่า ความใหญ่ของครอบครัวที่มีมากขึ้น มันทำให้ผมจำเป็นต้องย้ายออกจากที่นั่น .....
หลังจากนั้น ผมบึ่งเจ้าแก่จากบ้านเพื่อไปซื้อข้าวมันไก่ รัชดาซอย3 กลับบ้าน ....
ผมบึ่งเจ้าแก่กลับมาที่บ้านนี้ ทันที ...... ไม่มีอะไรมากบ้านนี้ อาหารเย็นวันนั้น ง่าย ๆ คือ ข้าวมันไก่ รัชดาซอย3 ผมกินมาตั้งแต่ร้านยังเล็กมาก ๆ ตอนนี้ ใหญ่จน.. เลอะเทอะไปทั่ว... แยกเป็นสองร้าน แนะนำร้านเดิมคือตรงร้านหมอฟัน.... น้ำจิ้มยังรสชาติดีกว่า

แดงเดือด!!!!! liverpool จะชนะได้ไหม? ..... แต่ณ.เวลานี้ผมรู้ผลของมันมาร่วมเดือน แมนยู ชนะ 2-1

ผมแค่หวังว่า liverpool ที่ผมเชียร์จะชนะได้บ้าง แม้ไม่ได้แชมป์ ซึ่งก็หมดลุ้นไปนานแล้ว

หลังจากอาบน้ำเสร็จ เรานั่งนวดขากัน .... เพราะปวดเมื่อยเหลือเกิน ....... ทำให้ผมคิดถึงตอนที่เราสองคนไปเที่ยว มาเก๊าด้วยกัน ในปี 2553 ....เดินกันจนปวดขา.... 

คำถามแรกที่ผมถามตัวเองทุกครั้ง ทำไมเธอต้องมาอดทน ลำบาก ? ซึ่งคำตอบผมรู้อยู่แล้ว แต่ผมก็ยังเฝ้าถามตัวเองอยู่ตลอด

Live Together Box ของเรา........ มันน่าจะมีรูปประกอบด้วยนะ .....

ณ.วันนี้เราใช้เวลากว่า 3 อาทิตย์ อยู่ด้วยกันที่นี่ ..... ซ่อมทุกอย่างที่เสีย ... ด้วยตัวเอง .....